Women are tenacious, and all of them should
be tenacious of respect; without esteem they cannot exist; esteem is the first
demand that they make of love.
-Honore de
Balzac
Ngayon
naman tatagalugin ko o kaya ay Pilipino para maiba naman. Ito ay tungkol sa
pagiging ina.
Alam
ko na mahirap ang maging isang ina. Nakita ko sa aking minamahal na nanay kung
papano niya kami inaruga mula noong kami ay maliit pa hanggang sa nagkaroon na ng
kaniya- kaniyang pamilya. Tulad ko, malamang hindi mo rin masyadong
na-aapreciate ang mga sakripisyong ginawa ng iyong mga magulang lalo ng iyong
ina noon iyong kabataan. Madalas iniisip lang natin ay ang ating sarili at ang ating
maliliit na problema. Halimbawa ay kung magkano kaya ang maitatabi mo sa baon
mo at kung ano ang pwede mong bilhing laruan. O kaya, ano ba ang hihingiin mo
sa katapusan ng buwan pagdating ng sahod ng iyong magulang. Madalas ay
nagtatampo tayo kapag hindi naibigay ang ating kahilingan o hindi napagbigyan
ang ating ‘request’. Kung anu- ano kasing baitang o stage and pinagdadaanan ng
mga kabataan. Pakiramdam natin hindi tayo nauunawaan ng ating mga magulang o
kaya ay pati ng ating mga kapatid. Nagiging mga ‘rebellious’tayo, wika nga.
Ganun lang talaga siguro ang kabataan. “The folly of the youth” sabi nga sa
Ingles.
Sa
ngayon, kapag napapag- usapan ang salitang ina at pagiging ina, tatlong babae
agad ang pumapasok sa isipan ko: ang aking sariling ina, ang aking byanan at
ang aking butihing asawa. Tatlong babaeng nabuhay sa ibat’ ibang panahon,
magkakaibang lugar at kapaligiran, may magkakaibang pamamaraan ng pagiging
magulang at higit sa lahat, pagiging ina.
Ang
aking ina ay tradisyunal palibhasa kami ay nakatira at lumaki sa probinsya. Kumpara
sa aking ama, si mama ang siyang ‘disciplinarian’. Mahigpit pero malambing.
Masakit ang dantay ng mga palo nya sa aming mga hita ngunit walang kasing sarap
naman kapag hinaplos nya pagkatapos. Bagamat hindi niya kami pinilit mag- aral
ng mabuti, ipinaunawa niya sa amin ang kahalagahan ng edukasyon, ang
kahalagahan ng ‘diploma’, ang kahalagahan ng karungang taglay ng isang tao.
Pangalawa sa aming buhay, ito siguro ang pinakamahalagang naibibigay ng aking
ina at ama sa amin. Kapalit ng edukasyon naming magkakapatid ay ang pagsasakrispisyo
nila sa kanilang sariling mga pangangailangan.
Siyempre
hindi ko nakita ang paraan ng pagpapalaki ng aking biyanang babae sa aking
asawa subalit nakita ko kung paano ang pagmamahal na ibinigay at inilaan nya
para aming anak-na kanyang apo. Ang aking biyanan ang siyang matiyagang
nagpuyat sa pagbabantay sa panganganak ng aking asawa sa hospital. Nakita ko
ang mukha ng matinding pangamba habang siya ay naghihintay sa paglabas ng
kanyan apo at ang mataimtim nyang panalangin para sa kaligtasan ng dalawa. Higit
sa lahat nakita ko kung anong galak ang bumalot sa kanyang mukha nang sandaling
masilayan niya si Ruth Carmela Zamielle. Hindi mawala sa isipan ko ang larawan
ng kanyang mukha habang pinagmamasdan ang kanyang apo; habang kalong nya si
Ruth sa kanyang mga braso; at habang yakap nya ito sa kanyang dibdib. Halos
hindi sya natulog ng mga panahong iyon. Dahil diyan ay laking pasasalamat ko sa
pagmamahal na iniukol nya sa aming pamilya.
At
siyempre, si Pauline. Mahirap ikuwento kung paanong binago ng MOTHERHOOD ang
aking asawa. Noon, madalas siyang mamili, mag- shopping ng kung anu- ano para
sa kanyang sarili-mga mamahaling damit, sapatos, alahas, kasangkapan o
kagamitan. Mahilig siyang dumalo sa mga party at mga okasyon. Ngunit mula noong
dumating si Ruth sa buhay namin, sadyang nagbago ang pananaw niya sa buhay. Ang
kanyang mga bisita sa mall ay kadalasang para kay Ruthie- mga gamit, damit,
gatas, diaper at kung ano pang mga pangagailangan ng bata. Sa halip na gumala
kung saan-saan, nakatuon ang kanyang atensyon sa kinabukasan ni Ruth. Kung noon
ay mga kaibigan nya ang kasama niya sa mga party, ngayon ay mga okasyong
pambata na ang madalas nyang puntahan tulad ng binyag at kaarawan. Nariyan din
ang sinasabi niyang Avenue for Mommies online. Ito siguro yung mga ina na
madalas nag- uusap- usap kung saan ang mga sale ng gamit pambata, mga diaper,
mga laruan at kung ano pang mga gamit pambata. Palagi ko kasing naririnig na
nag- uusap sila tungkol sa kung papano ba palakihin ang bata ng maayos. Ano ba
ang magandang school? Ano ba ang kaibahan ng British at American English. Saan
ba magandang mag-outing ang mga bata.
Kung
iisa-isahin ko ang mga bagay na nagbago sa kanya mula ng dumating si Ruth,
tiyan na isang mini- book ang maisusulat ko. Hindi rin maiiwasan na kami ay
nagtatalo sa pamamaraan ng pagpapalaki ng bata. Siguro naman ay normal ito sa
mga mag-asawa. Minsan, sinasaway ko sya kapag pinapagalitan nya si Ruth sa
harap ko. Sa murang edad kasi ni Ruth, mayron na itong pride na matatawag. Ayaw
nyang pinapagalitan sya sa harap ng ibng tao. Nagsusumbong o kaya ay naghahanap
ng kakampi. Papano nga ba talaga ang magpalaki ng anak? Paano nga ba tularan
ang ginawa n gaming mga magulang?
Kung
tutuusin ay talagang hindi maipagkakaila ang sakripisyong ginagawa ng isang ina
lalo ng kung madalas ay ginagampanan nya rin ang tungkulin ng isang ama. Para
sa katulad ko na palaging wala sa aming tahanan at malayo sa piling ng aking
mag-ina, kahanga- hanga ang sakrispisyo ng ating mga asawa. Karapat dapat
lamang na ito ay suklian ng pagmamahal at pag- aaruga. Tunay ngang sila ang
ilaw ng tahanan.
Mary
Pauline, binabati ka namin ni Ruth ng Maligayang Araw ng mga Ina. Nawa ay
patuloy kang pagpalain ng Panginoong Maykapal ng magandang kalusugan, maayos na
pangangatawan at mahabang mahabang buhay kapiling kami ni Ruth. Nawa ay hindi
manimdim ang ilaw na taglay mo sapagkat kung wala ka, tila ba kaydilim ng
landas na aming tatahakin.
Minamahal
ka namin nang lubos.
